ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΙΧΝΕΥΤΩΝ

Στις 18 του Σεπτέμβρη 10 εμείς ζήσαμε την εμπειρία της ανάβασης από προσκόπους σε ανιχνευτές. Για μας ήταν κάτι το απρόσμενο μιας και πιστεύαμε πώς θα προσαρμοζόμασταν δύσκολα. Στην αρχή δεν θέλαμε να αφήσουμε όσα ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια και όσα κτίσαμε με τον καιρό. Μάθαμε τόσα πολλά που η ιδέα να αφήσουμε την Ομάδα των Προσκόπων μας ήταν κάτι το απίστευτο.

Κατά την τελετή Ανάβασης όλοι είχαμε άγχος για το τι θα ακολουθούσε. Ευτυχώς μας υποδέκτηκε με την κατάλληλη εγκαρδιότητα ο ΑΚΑ Βάσος Νικολάου. Μας είπε όσα έπρεπε να ξέρουμε για να έχουμε ένα καλό ξεκίνημα ως Δόκιμοι Ανιχνευτές.

ΑΠΟΧΕΡΑΙΤΙΣΜΟΣ  ΑΠΟ ΤΗΝ Α.Ο.Π.

ΥΠΟΔΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΝ Α.Κ.Α.

ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΗ Κ.Α.

Στις πρώτες συγκεντρώσεις ήταν παράξενο το ότι δεν ανήκαμε πλέον στους προσκόπους. Τους βλέπαμε να παίζουν παιχνίδια και να κάνουν διάφορες δραστηριότητες και σκεφτόμασταν πως και εμείς ως πριν λίγο καιρό ανήκαμε εκεί. Από την άλλη όμως βλέπαμε τους εαυτούς μας ως ανιχνευτές και αναρωτιόμασταν πως φτάσαμε ως εδώ και πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός αφού το να γίνουμε Ανιχνευτές ήταν κάτι το μακρινό και ακατόρθωτο.

Μετά από λίγο καιρό συνειδητοποιήσαμε πώς η κατάσταση στους ανιχνευτές ήταν χαλαρή. Πλέον μπορούμε να οργανώνουμε τις δικές μας δραστηριότητες και να ορίζουμε το δικό μας πρόγραμμα. Δεν έχουμε κάποιον να μας οργανώνει και μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε αλλά φυσικά, σε λογικά πλαίσια. Φυσικά τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Αρχηγός μας Αφού σε αυτόν πέφτει και όλοι η ευθύνη των πράξεων της Κοινότητας.

Κάτι που παρατήρησα εγώ σχετικά με την ανάβαση είναι ότι αναπτύχθηκε και δυνάμωσε η φιλία ανάμεσα μας αφού οι δραστηριότητες που έγιναν ως τώρα και ο χρόνος που περάσαμε μαζί μας έφερε πιο κοντά.

Τέλος, θα ήθελα να πω πως η ανάβαση ήταν μια από τις καλύτερες  εμπειρίες στην προσκοπική μας ζωή και πώς μας ωρίμασε (και με ωρίμασε προσωπικά ) ως προσκόπους αλλά και ως άτομα.

ΔΟΚΙΝΗ ΑΝΙΧΝΕΥΤΡΙΑ  ΑΝΤΡΙΑ ΠΑΥΛΟΥ